Dwars door Schouwen loopt een pareltje van een dijk, de Oude Schouwsedijk.

In de 13^e eeuw waren er drie eilanden: Schouwen, Duiveland en Dreischor. Daartussen stroomde de Gouwe en de Oude Schouwsedijk is een restant van de dijk die Schouwen toen moest beschermen tegen het water van de Gouwe. Tegenwoordig zitten de eilanden aan elkaar en zijn er met wat goede wil nog restanten te vinden die herinneren aan vroeger tijden: de Oude Schouwsedijk is daar één van.

Via deze dijk wandelen we op een mooie zondagochtend naar het bos van Schuddebeurs. Met behulp van een zelfbedieningspontje komen we in het Bos van de Toekomst, dat nu al een heus bos blijkt geworden.

We drinken koffie op Bert’s Bankje met zicht op de bomen, die hier ooit geplant werden ter nagedachtenis aan mensen en/of gebeurtenissen en die wij nog zagen toen het allemaal zielige staakjes waren. Na de koffie kuieren we door het bos en langs de deftige optrekjes van Schuddebeurs, een chique, boomrijke enclave in het polderland.

Ik wil een foto maken van fraaie schuren, die behoren bij het buiten van de familie Geluk. Er komt een vrouw aangewandeld, die mij toesnauwt: Dit is wel privé, hè?! Ik begrijp het niet, kijk naar de grond en bemerk dat mijn grote teen gevaarlijk oversteekt richting perceelgrens. Aangenaam kennis te maken, mevrouw. We begrijpen het: wonen op een prachtplek en dan ook nog de naam Geluk dragen, maakt je niet automatisch een aangenaam mens, dat blijkt maar weer eens. Gelukkig, prijzen wij ons gelukkig, dat wij zo gelukkig zijn ondanks dat we (gelukkig) geen Geluk heten! Over de Roterij- en Plattedijk wandelen we richting Dreischor en vervolgens naar Zonnemaire.

 

Het is inmiddels stralend weer geworden en eenmaal Zonnemaire en Dijkhuisjes voorbij zijn we al snel aan de Grevelingen, waar we genieten van schitterende uitzichten en Dorus nog even heerlijk mag zwemmen. Het was een mooie dag, als afsluiting van een even mooie week, waarin Anja en haar moeder gezellig een dagje langskwamen, Dorus en passant kleine Torque leerde zwemmen, zusje Lydia en man Jan veilig terugkeerden van een heerlijke vakantie en we bovendien ons Leipziger neefje en zijn mama op de Knipmes mochten verwelkomen! Doe ons nog maar zo’n weekie…!