Losweken, vertrekken jaja maar dan hebben we toch mooi even buiten de vorst gerekend! Dinsdagochtend worden we wakker in een dichtgevroren Vliet, dus van vertrekken kan helemaal geen sprake zijn.

Niet dat we het ijs niet kapot kunnen varen hoor, maar dat vinden we toch wel heel erg zonde van de anti-fouling, die we het afgelopen najaar zo ijverig op onze schuit gesmeerd hebben. Bovendien, je weet maar nooit, willen wij niet de schuldigen zijn die een eventueel prachtig strakke ijsvloer naar de knoppen varen, dus we blijven vooralsnog geduldig liggen. We besluiten tot een wandeling richting Voorburg en terug en stuiten in een van Voorburg’s voortuinen op een mini-bibliotheek, een gegeven waarvan wij altijd behoorlijk vrolijk worden.

Omdat we nog voldoende leesmateriaal op de Knipmes hebben, besluiten we geen ‘greep in de kas’ te doen en houden we het bij wat waarderende blikken. Van het groene Voorburg wandelen we een stukje door buitengebied en zo weer terug naar ons warme bootje. De sluiswachter komt langs om te zeggen dat er tussen Leidschendam en Leiden meer ijs ligt dan de andere kant op, richting Voorburg, dus als we nog willen vertrekken zou dat een optie kunnen zijn… Erg vriendelijk maar wij willen toch echt noordwaarts, bovendien hebben we geduld. Enig puntje van zorg is onze watervoorziening, want de bodem van de watertank begint toch aardig in zicht te raken. We kijken het nog even aan, zien wat de dag van morgen zal brengen.

De volgende dag is het ijs alleen maar aangegroeid, goede raad is duur. We wandelen er maar een kilometer of 10 over, richting Voorschoten ditmaal. Geweldig mooi, een wandeling door de vrieskou naar De Knip

en daarna aan de overkant van de Vliet terug. We drinken koffie bij de Knipbrug – lekker onze handen warmen aan onze koffiemok – en de waterhoentjes bekijken, die artistiek verantwoord in het open water onder de brug op betere tijden wachten.

Langs Vlietland, mooi wandelen als je het lawaai van de A4 wegdenkt,

komen we in de Leidschendammerhout en daarvoor geldt hetzelfde, hoewel de bomen de herrie toch wat meer dempen. Eenmaal bij de Knipmes stapt Fred naar het architectenbureau, waarvoor we domicilie gekozen hebben

en – supervriendelijk! – we kunnen bij hen zonder problemen onze watertank vullen en bovendien willen zij er helemaal niks voor hebben! Ondertussen maken we hernieuwd kennis met een oude klant van Fred, die hier aan de overkant blijkt te wonen. Hij weet natuurlijk niet dat de Knipmes de boot van Fred is, maar hij komt zomaar langs om zijn bewondering uit te spreken voor ons schuitje en dan gaandeweg het gesprek blijken de heren elkaar te kennen! Een geanimeerde ‘bootjes’avond is het gevolg. Een mens zou geneigd zijn om te denken dat toeval niet bestaat, want tijdens een gezellig etentje/avond afgelopen zaterdag met vrienden Paul en Wilma, had Fred het nog over diezelfde man en kijk nou!

Vandaag is het grootste gedeelte van het ijs verdwenen, misschien dat we morgen kunnen vertrekken. In afwachting daarvan gaan we in ieder geval alvast ruim boodschappen inslaan en ondertussen komt de superaardige sluiswachter 2 grote jerrycans langsbrengen. Voor ‘je-weet-maar-nooit’, we mogen ze houden! Geweldig en altijd makkelijk zo in de wintertijd. Al ligt er dan ijs buiten, de vriendelijkheid van de mensen om ons heen hier in Leidschendam is verwarmend genoeg om heel wat ijs te doen smelten!